รีวิวจัดเต็ม PAWN (2020)
ใครว่าเกาหลีไม่มีน้ำเน่า จากการดูงานหนังและซีรีส์เกาหลีมาอย่างมากมายในช่วงสองปีที่ผ่านมาบอกเลยว่ามีเยอะ แต่ในความน้ำเน่าของเกาหลีจะไม่มีกลิ่นโชยออกมา นั่นหมายความว่าน้ำเน่าได้ผ่านการบำบัดออกมาเป็นน้ำสะอาด ถ้าจะว่ากันแบบแรงๆเลยคือน้ำเน่าเกาหลีมีความเป็นมนุษย์มากกว่า มองเห็นภาวะเป็นจริงมากกว่า ถ้าจะสังเกตจริงๆหนังหรือซีรีส์เกาหลีหลายต่อหลายเรื่อง มักเล่าเรื่องและทางไปในทางเดียวกัน เช่น When The Camellia Blooms (2019) ที่จัดว่าเป็น Best Of The Best ของผู้เขียนกับ Flower Of Evil (2020) ที่แกนของการเล่าเรื่องแทบไม่ต่างกันเมื่อตัวเอกเป็นคนที่มีปมอะไรบางอย่าง แล้วเลือกเร้นกายไปยังที่อื่นเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่เพื่อหลีกหนีความวุ่นวายบางประการ แต่ความวุ่นวายนั้นก็ไม่วายเข้ามาอันนำพาชีวิตต้องผ่านตัวแปรที่หลากหลายแล้วก็ผ่านมันไปด้วยความรัก ซึ่งไม่ต่างกันเพียงแต่ความเก่งในการเล่าเรื่อง การใส่รายละเอียด การบิดเส้นเรื่องให้เป็นแนวที่ต่างไป ทำให้บางทีของที่ดูเก่ากลับกลายเป็นไม่ล้าสมัยซ้ำยังดูเป็นความสดใหม่อยู่เสมอ นั่นหมายความว่าอะไรก็ตามที่เป็นของเก่าหากอยู่ในมือของคนที่มือถึงและเล่าเรื่องเก่งมันก็จะไม่เก่าในสายตาผู้ชม ซึ่งที่ผู้เขียนจะสื่อคืองานจากเกาหลีก็ไม่ต่างจากทั่วไปที่บางทีก็เล่าเรื่องเดิมหยิบเอาของเก่ามาปัดฝุ่นไม่ต่างกัน เพียงแต่ ความต่างของการเขียนบทและฝีมือของผู้กำกับในการเล่าเรื่อง ทำให้งานหนังหรือซีรีส์ที่อาจดูซ้ำๆกลับทำออกมาให้ดูสนุก ก็ใช่ที่มีบ้างที่อาจไม่ถึงกับเนี้ยบจนไม่มีที่ติและมองเห็นว่าเป็นงานที่น้ำเน่า หากแต่กลับดูสะอาดไร้กลิ่นไร้ตะกอน ทั้งที่บางเรื่องราวอาจเล่ากันมาตั้งแต่ยุคโบราณแล้ว แต่ถ้างานที่ว่าออกมาแข็งแรงและสัมผัสได้จะยิ่งสามารถเข้าไปนั่งในใจผู้ชมได้มากยิ่งกว่า เช่นกันกับหนังเกาหลีที่ผู้เขียนดูจบด้วยความประทับใจเรื่องล่าสุด ที่ว่ากันตามตรงพล็อตแบบนี้มีให้เห็นไม่ต่างจากบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในร้านสะดวกซื้อที่หลากหลายยี่ห้อแต่มันก็คือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่ดี แต่พล็อตเก่าคร่ำคร่าแบบนี้กลับถูกเล่ามาได้แสนประทับใจเพราะดูไปมีทั้งรอยยิ้มและคราบน้ำตา เรื่องย่อ ดูซอค และจองแบ สองนักทวงหนี้ที่ดูปุ๊บก็รู้ทันทีว่าเป็นพวกขี้แพ้แต่จิตใจดี และคนทั้งสองก็มีมิตรภาพอันดีต่อกันมาจากกรมทหารทำให้ทั้งคู่เป็นปาท่องโก๋ตัวติดกัน วันหนึ่งทั้งสองคนได้มาตามทวงหนี้จากมยองจา หญิงสาวที่มีลูกเล็กๆ แต่เมื่อมยองจาไม่มีเงินจ่ายหนี้ด้วยความคิดชั่ววูบของดูซอคจึงจับตัว ซงอี ลูกสาวของมยองจามาเป็นหลักประกันว่าแม่จะต้องมาจ่ายหนี้เพราะต้องการลูก แต่ชีวิตมันไม่ง่ายขนาดนั้นเมื่อการพยายามหาเงินของมยองจาได้สร้างความรำคาญกับบางคนจนแจ้งตำรวจและมยองจาคือลูกครึ่งจีนเกาหลีที่ลักลอบเข้าประเทศมาอย่างผิดกฏหมาย แน่นอนว่านอกจากจะไม่มีเงินใช้หนี้เธอยังต้องถูกส่งตัวกลับประเทศจีน แต่ก่อนจากไปเธอได้ฝากฝังให้ดูซอคส่งตัวซงอีที่เขาและจองแบเรียกแม่หนูว่า ยัยของจำนำและยัยของจำนำก็เรียกเขาว่าอาจาชี่ (คุณลุง) ให้ส่งตัวแม่หนูให้กับญาติที่เธอมีที่อยู่เมืองปูซาน ทว่าด้วยความน่ารักและใสซื่อของยัยของจำนำก็แปรหัวใจที่พยายามแข็งของลุงดูซอคให้เริ่มละลาย จนกระทั่งการส่งตัวหนูน้อยของจำนำไปกลายเป็นส่งเข้าสู่อุ้งมือมาร เมื่อเธอถูกขายไปให้กับร้านคาราโอเกะที่ใช้งานเธอเยี่ยงทาส กระทั่งดูซอครู้ข่าวจึงได้ไปรับแม่หนูกลับมา แล้วก็ไม่อาละวาดอะไรเมื่อก็ไถ่ตัวมาตามราคาที่ต้องจ่าย แต่เมื่อกุญแจแห่งมโนธรรมในใจถูกเปิดไขดูซอคและจองแบก็ดูแลหนูน้อยมาจนเติบใหญ่ด้วยความรักและความอบอุ่น จนเมื่อซงอีในวัยสาว กำลังจะจบมหาวิทยาลัยข่าวของแม่ของเธอก็มาเมื่อแม่ที่ทิ้งไปกำลังจะสิ้นใจด้วยโรคร้าย ดูซอคจึงพาซงอีไปเยี่ยมแม่ที่เมืองจีน แต่คำขอร้องครั้งสุดท้ายของคนใกล้ตายก็บอกว่าขอให้หาตัวพ่อของซงอีให้เจอเพราะอย่างน้อยซงอีก็ควรรับรู้ว่าตัวเองมีพ่อ จนเมื่อวันที่ซงอีต้องเจอพ่อแท้ๆผู้ให้กำเนิดเธอจึงได้บอกกับคนที่เป็นพ่ออีกคนที่เลี้ยงดูเธอมาว่าเขาคือพ่อของเธอในใจเสมอมา และนั่นคือความสุขสุดท้ายก่อนที่ดูซอคจะหายไปจากชีวิตซงอีและเธอตามหาอาจาซี่ตลอดมา สุดท้ายเรื่องราวอาจไม่พลิกความคาดหมาย แต่ก็ปักกลางใจเมื่อได้หมดทั้งความซาบซึ้ง อบอุ่น […]
Read More