เรื่องย่อ

อ๊กบุน สาวน้อยบ้านนอกถูกขายให้ไปเป็นลูกสะใภ้ให้กับลูกชายคนสุดท้ายของตระกูลที่ทรงอำนาจและร่ำรวยที่สุดในอาณาจักรโชซอน แต่สามีของเธอกลับเสียชีวิตตั้งแต่คืนแรก แถมยังมีการตายแบบปริศนาเกิดขึ้นในบ้านหลังใหม่ของเธออย่างไม่หยุดหย่อน อ๊กบุนค้นพบว่าตัวเองมีญาณพิเศษที่สามารถสัมผัสกับสิ่งลี้ลับที่คฤหาสถ์แห่งนี้ได้ เธอเริ่มออกสำรวจเพื่อไขปริศนา แต่ขณะเดียวกันเธอต้องรับมือกับ คุณนายชิน แม่สามีและผู้นำตระกูล สตรีทรงอำนาจซึ่งอาจจะเป็นผู้กุมความลับของเรื่องราวขนหัวลุกที่กำลังเกิดขึ้นอยู่

ถือเป็นหนังใหญ่ที่หลายคนจับตามอง เพราะรีเมกจากตำนานหนังผีของเกาหลี อย่าง Woman’s Wail (1986) ซึ่งว่าด้วยเรื่องราวย้อนยุค และความลึกลับในครอบครัวผู้ดูแลสุสาน เมื่อหญิงสาวที่แต่งงานเข้าสู่ครอบครัวนี้จะต้องกลายเป็นม่ายเพราะสามีเสียชีวิตอย่างลึกลับ ที่ตอนที่ออกฉายสมัยนั้นได้สร้างบรรทัดฐานหนังผีเกาหลีหลังจากนั้นมาเลยทีเดียว ถ้าเป็นบ้านเราก็คงอารมณ์ประมาณ ปอบผีฟ้า หรือ นางนาก นั่นล่ะ โดยฉบับใหม่นี้ได้ผู้กำกับใหม่ถอดด้ามที่ไม่เคยกำกับหนังมาก่อนอย่าง ยูยองซุน มาทำหน้าที่กำกับด้วย

หนังมีนักแสดงชูโรงอย่าง ซน นาอึน ไอดอลสาวจากวง Apink ที่สาวกเกาหลียุคเฟื่องฟูสู่ตลาดโลกน่าจะคุ้นหน้าคุ้นตาดี มารับบทหนังจอเงินครั้งที่ 2 โดยครั้งนี้นาอึนยังต้องปะทะฝีมือกับดารารุ่นใหญ่อย่าง ซอ ยองฮี จากหนัง The Chaser อีกด้วย ก็เรียกว่าคอหนังเกาหลีต่างรอดูว่าจะทำได้ถึงกึ๋นแบบฉบับดั้งเดิมหรือไม่ นึกภาพคนมารีเมกหนังอย่าง นางนาก ออกเลยนะว่าจะถูกจับตามองและกดดันขนาดไหน

หนังแม้จะเป็นแนวย้อนยุคสมัยโชซอนนู่น ยุคเดียวกับหนังอย่างหนังซอมบี้ Rampant และหนังสัตว์ประหลาด Monstrum ที่เพิ่งเข้าโรงไปเมื่อไม่นานนี้ แต่ก็มีแซม ๆ ด้วยงานภาพสมัยใหม่อย่างฉากกล้องอินฟราเรดถ่ายในที่มืด หรือใช้ซีจีมานำเสนอ ซึ่งส่วนตัวตอนดูตัวอย่างหนังก็คิดว่ามันประหลาด ๆ อยู่เหมือนกันนะ ทำให้ดูไม่ค่อยสมจริงเอามากกว่า เพราะอินฟราเรดมักอยู่ในหนังแนวสารคดีหรือหนังที่เน้นความเรียลแบบกล้องวงจรปิดไม่ค่อยเข้ากับยุคโบราณ

แต่พอดูเข้าจริง หนังมันเซอร์เรียลแต่ต้นอยู่แล้ว ด้วยเทคนิคการนำเสนอแบบหนังผีจีนหรือญี่ปุ่นเมื่อ 20-30 ปีก่อน ทั้งแบบฉาดแสงสีแดงไปทั้งฉาก (แบบที่หนังฮ่องกงจะเป็นสีเขียว) พิธีกรรมโหด ๆ ในการไล่ผีแบบเชือดไก่เอาเลือดทา ผีที่มาเป็นควัน กับเมคอัพแบบหน้าขาวตาไม่มีแววเลือดเปรอะปาก คือโคตรเชย แต่เป็นเชยแบบตั้งใจ เพื่อคารวะหนังผีสไตล์เก่าที่เป็นเอกลักษณ์มาก ๆ แล้วการที่มันหลอกหลอนแบบดิบ ๆ ได้ผลกับรุ่นพ่อรุ่นแม่อย่างไร มันก็ยังได้ความน่ากลัวแบบนั้นอยู่เช่นเคย คือถ้ามองว่ามันตั้งใจเก่าจะดูสนุก ถ้ามองว่ามันไม่ครีเอทจะรู้สึกหนังเชยสะบัดช่อมาก ๆ

ความหลอนที่เจ๋งมาก ๆ คือ ความมืดที่ล้อมรอบสร้างบรรยากาศผีที่ซุกซ่อนทุกหัวระแหง ยิ่งเสียงระบบเซอร์ราวด์ของโรงหนังดีมาก จนเสียงผีกระซิบ หรือหัวเราะลอยไปทั่วราวกับผีวิ่งอยู่ในโรงหนังเลยด้วยคือหลอนโคตร

ส่วนความเชยนี้นอกจากวิธีการแล้ว ยังส่งมาถึงพล็อตเรื่อง ที่เน้นการแก่งแย่งชิงดีของสะใภ้กับแม่ยาย และปริศนาความลับที่ซุกซ่อนไว้ในบ้านตระกูลใหญ่ ที่เอาเข้าจริงเพราะด้วยเป็นพล็อตที่ใหม่สมัยนู้น แต่เล่นจนชินชาหมดแล้ว มันเลยดูเดาได้หมด ไม่มีหักมุมให้ตะลึงอะไรแบบหนังยุคใหม่ ๆ แต่ในความเดาได้ มันก็มีข้อดีคือมันขยี้ความเป็นดราม่าได้รู้สึกชัดเจนดี ไม่ต้องปกปิดซ่อนเร้นไปรอเฉลยอะไร การช่วงชิงมรดกก็มาแบบเลือดข้นคนจางเลยทีเดียว กลายเป็นหนังแบบละครผีเก่า ๆ ที่พาร์ทคนเป็นก็สนุก พาร์ทคนตายก็น่ากลัวและถึงจะไม่ใช่หนังเบอร์ต้น ๆ ที่ใครจะอยากไปดู แต่ความน่าสนใจก็มากจนน่าลองอยู่เหมือนกันนะ