Sinkhole เป็นหนังแนวภัยพิบัติผสมผสานกับคอมเมดี้ Genre ผสมสูตรนี้นาน ๆ จะได้เจอที และคงเจอได้เฉพาะจากงานเกาหลีเท่านั้น ที่ก็เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างความสำเร็จ สำหรับ Sinkhole เป็นผลงานของผู้กำกับ คิมจีฮุน ซึ่งวนเวียนอยู่กับพล็อตภัยพิบัติระทึกมาแล้ว คือ The Tower (2012) และ Sector 7 (2011) ผลงานชิ้นนี้ Sinkhole ก็จัดได้ว่าประสบความสำเร็จดีมาก เป็นบล็อคบัสเตอร์เด่นอีกเรื่องของปีที่มียอดขายตั๋วสูงติดอันดับ 2 เป็นรองเพียง Escape from Mogadishu เท่านั้น ทั้งนี้ ก็คงด้วยความเป็นหนังสนุกลุ้น เครียดและคลายได้ในตัวด้วยจังหวะฮาพอเหมาะ เลยดูเพลิน ๆ เหมาะกับสภาวะตอนนี้ 

เรื่องย่อคือ ในช่วงวันเวลาที่ฝนตกทุกวี่วัน ณ อพาร์ตเมนต์ Low rise สร้างใหม่แห่งหนึ่งในโซลย่านจางซู ซึ่งเป็นพื้นที่พัฒนาใหม่ของเขตมาโพ อาคารนี้มีขนาดเล็กสูงเพียง 5 ชั้น มีผู้พักอาศัยทั้งแบบซื้อขาดและเช่าซื้ออยู่ไม่เยอะครอบครัวนัก เป็นตัวแทนของชนชั้นกลางที่ธรรมดา ๆ ที่ไม่ได้มีต้นทุนชีวิตอะไรมากไปกว่าความขยันขันแข็งทำมาหาเลี้ยงครอบครัว ซึ่งก็มีห้องต่าง ๆ ดังนี้

• ห้อง 202 เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวอยู่กับลูกชายวัย 10 ขวบที่สุขภาพไม่ดีนัก แม่ต้องทิ้งให้ลูกอยู่บ้านเพียงลำพัง เพราะต้องไปขายอาหารที่ร้าน หาเงินเลี้ยงลูก
• ห้อง 301 เป็นคู่สามีภรรยา ซึ่งภรรยาเป็นคนชอบขำร่วน ออกจะล้น ๆ หน่อย
• ห้อง 401 เป็นคุณยายสมองเสื่อม มีลูกชายคอยดูแล
• ห้อง 402 เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว จองมันซู (รับบทโดย ชาซึงวอน) รับสารพัดจ๊อบเพื่อเลี้ยงดูลูกชายวัยรุ่น จองซึงแท (รับบทโดย นัมดารึม) แต่สัมพันธภาพของพวกเขาไม่สู้ดีนัก คุยกันทีไรก็ไม่รอดเพราะต่างไม่ยอมเข้าใจกัน
• ห้อง 501 เป็นศูนย์กลางของเรื่อง ครอบครัวมาอยู่ใหม่เพิ่งย้ายเข้าได้ 2 สัปดาห์ พัคดงวอน (รับบทโดย คิมซองคยุน) และภรรยา ยองอี (รับบทโดย ควอนโซฮยอน) มีลูกชายวัยสัก 7 ขวบ พวกเขาเก็บหอมรอมริบ 11 ปีกว่าจะสมหวังได้บ้านในโซล

คืนก่อนวันเกิดเหตุ เพื่อนร่วมงานหลายคนของพัคดงวอนมากินเลี้ยงฉลองขึ้นบ้านใหม่ เหลือ 2 คนที่เมาแอ๋จนอยู่ค้างคืนคือ คิมซึงฮยอน (รับบทโดย อีกวางซู) และ อึนจู (รับบทโดย คิมฮเยจุน)

เช้าวันรุ่งขึ้น หายนะมาโดยไม่รู้ตัว พื้นดินแยกแล้วทรุดฮวบจมลงใต้ดินในพริบตา สูบอาคารทั้งหลังร่วงดิ่งลงไปก้นหลุมลึก 500 เมตร พัคดงวอน, จองมันซู, คึมซึงฮยอน, อึนจู และ จองซึงแท คือตัวละครหลักที่รอดตายในซากตึก แต่ต้องดิ้นรนหาทางขึ้นจากหลุมหายนะนี้ แค่นั้นยังไม่พอ ภัยรวมมิตรอีกสารพัดจะเรียงกระหน่ำมาเป็นระลอก ๆ ให้ลุ้นแล้วลุ้นอีก ไม่ว่าจะซากในหลุมทรุด, ปากหลุมถล่มซ้ำ, ฝนตกต่อเนื่อง, น้ำท่วม, โคลนดูด และยังมีภารกิจการช่วยชีวิตผู้อื่นที่ติดอยู่ในซากตึกอีก พวกเขาไม่ได้รอพึ่งหน่วยกู้ภัยอย่างเดียว แม้จะมีหัวหน้าเขตและหัวหน้าทีมกู้ภัยที่รับบทโดย คิมฮงพา และ โกชางซอก วางแผนและคุมสถานการณ์อยู่ที่ปากหลุม สุดท้ายแล้วพวกเขาจะรอดครบจากหลุมหายนะนี้หรือไม่ อย่างไร ต้องไปติดตามลุ้นมันส์กันเองค่ะ

ความน่าสนใจอันดับแรกคือการหยิบเอาภัยพิบัติธรรมชาติที่ไม่ค่อยจำเจอย่าง หลุมยุบ มาใช้เป็นแกนเรื่อง โดยนัยก็ยังได้ฟิลตลกร้ายไปอีก เพราะหลุมยุบสาหัสกว่าการอยู่บ้านกึ่งใต้ดินอีกหลายเท่า แล้วยังมีความสุดขั้วของ อดออม 11 ปี vs อันตรธานในเสี้ยวนาที การย้ำเรื่อง ‘บ้าน’ ในประเด็นเป็นความฝันของครอบครัว ความสำเร็จของชีวิต จะเล็กหรือใหญ่ไม่สำคัญเท่าการขอให้มันเป็น ‘Home’ ไม่ใช่แค่ ‘House’ และฉวยเสียดสีสังคมที่ซื้อบ้านได้ยากเย็นยิ่งนัก (อ่านเพิ่มเติมที่เกร็ดความรู้ด้านล่าง)

การตกลงไปในแนวดิ่งลึกใต้ดินนั้นมีความน่ากลัวเฉพาะตัวของมันเอง ซึ่งหนังได้หยิบมาเล่นหลายอย่าง แต่เสียดายที่ไม่ได้ใส่เรื่องการขาดอากาศหรืออาการกลัวที่แคบที่มืด ก็อาจเพราะไม่อยากฮาร์ดคอร์ บีบจิตอึดอัดเกินไปก็ได้ แค่ที่หยิบมาใช้ก็ตื่นเต้นกันไปไม่น้อยละ งาน CG เป็นส่วนสำคัญในการสร้างฉากสร้างบรรยากาศ ซึ่งทำได้สมจริงระดับหนึ่ง แม้ว่าหลายฉากอาจดูแข็ง ๆ อยู่บ้าง แต่ด้วยฝีมือนักแสดงก็ช่วยพาอารมณ์ลื่นไหลได้โดยไม่ไปมัวพะวงสะดุดกับอย่างอื่น

อุปสรรคที่รัวใส่ให้ตัวละครต้องฟันฝ่าเป็นชุด ไปจนถึงเป้าปลายทางคือการรอดขึ้นจากหลุมนั้น สร้างเรื่องฟิลกู้ดสวนทางกับเสี้ยวเวลาเสี่ยงตาย สถานการณ์คับขันแต่กลับทำให้ใจเปิดกว้าง ซากตึกที่พังทะลุเหมือนกำแพงในใจที่ทลายไป พื้นที่เล็ก ๆ ที่เปรียบเหมือนกาวช่วยสานความสัมพันธ์ระหองระแหง ได้เรียนรู้สิ่งที่เป็นคุณค่าจิตใจที่แท้จริง ทุกคนสามารถเป็นกู้ภัย 119 เฉพาะหน้าได้ด้วยตัวเอง เป็นฮีโร่ของกันและกันได้อย่างสนุกและน่าติดตาม

*ย่อหน้านี้มีการกล่าวถึงเนื้อหาในภาพยนตร์เล็กน้อย*

แค่เห็นแคสว่าเป็นอีกวางซูก็เตรียมขำรอได้ เรื่องนี้มาในบุคลิกที่เป็นตัวเองเช่นเคย และขายขำปนซึ้ง ส่วนชาซึงวอนเป็นไปตามภาพจำเรื่องความฮาหน้าตาย แฝงกวน ๆ แบบไม่อยากตอแย แต่แท้จริงเป็นคนจริงใจ เป็นเคมีที่แหย่เย้าคิมซองคยุนได้ฮาน่ารัก ดังนั้นแค่สามคนนี้ก็เพียงพอในการชูรสบทหน้าสิ่วหน้าขวาน พลิกคับขันให้ขำขันได้เนียน ๆ (แค่อย่าเอาความสมจริงมาอธิบายนะ) ถ้ามีการโหวตฉากฮาสุด ส่วนตัวผู้เขียนจะขอยกมือให้กับฉากอีกวางซูอุดน้ำรั่ว เชื่อว่าถ้าฉายในโรง มีเฮดังแน่นอนค่ะ

และแน่นอนว่าบนความสมจริงก็ย่อมต้องมีการสูญเสียบ้างท่ามกลางวิกฤติร้ายแรงขนาดนี้ และดรามาชีวิตก็คือไม้เด็ดของงานเกาหลีที่จะเสิร์ฟรสชาติ Two-tone ได้อย่างลงตัวเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการประกบกับโรมานซ์ ทริลเลอร์ คอมเมดี้ หรือแม้กระทั่งงานสยองขวัญก็ยังต้องมี อันนี้เป็นเสน่ห์เอกลักษณ์ที่ต่างจากหนังภัยพิบัติของฟากตะวันตกเลย

โดยสรุป ก็เป็นหนังที่ดูสนุกเพลิน ๆ กลมกล่อมหลายรส นักแสดงน่าชม ดูจบชวนให้รักครอบครัวมากขึ้น เป็นมิตรกับเพื่อนบ้าน มีน้ำใจกับเพื่อนร่วมโลกมากขึ้น และคิดอยากลองกินไก่ขอทานดูมั่ง 555 มันเป็นเมนูเอาชีวิตรอดของพวกเขา แต่หลังจากมาเสิร์ชข้อมูลพบว่า มันคืออาหารเด็ดตำรับฮ่องเต้เชียวเลยแหละ ว้าว!